W Beracie odwiedziliśmy też stary zamek, znany także jako Zamek Kala, zbudowany na skalistym wzgórzu na lewym brzegu rzeki Osum, nad dzielnicą Mangalem. Ma długą i bogatą historię. Już w IV w. p.n.e. pierwsi mieszkańcy tych ziem - Ilirowie - zbudowali w wąskiej przełęczy twierdzę obronną, którą w 200 roku przejęli Rzymianie. Gdy obszary te w V i VI wieku zdobyli Bizantyjczycy, wzmocnili mury obronne na wzgórzu. W XIII wieku władał zmkiem despota Epiru Michał I Angelos, który przyczynił się do rozbudowy fortyfikacji. Na szczycie wzgórza powstała cytadela, która miała służyć jako strefa obrony w przypadku przełamania pierwszego pasa umocnień.
Większość budynków w obrębie twierdzy, podobnie jak zamkowe mury, pochodzi z XIII wieku. Co ciekawe, wciąż mieszkają w nich ludzie i prowadzą różnego rodzaju usługi. Kiedy miniemy bramę, znajdziemy się w okolicy, która wygląda jak małe kamienne miasteczko z labiryntem wąskich uliczek:
Dzisiejszy stan fortyfikacji to głównie bizantyjsko - osmańska architektura obronna z 24 wieżami i 4 wejściami oraz nielicznymi śladami wcześniejszej fazy. W najwyższej części (cytadeli) przeważają fragmenty zabudowy tureckiej:
Ludność twierdzy była chrześcijańska, w związku z czym było tu wiele cerkwi (być może ok. 20), pochodzących głównie z XIII wieku, ale tylko dwa meczety: biały i czerwony (na zdjęciu fragment czerwonego), z których korzystał garnizon turecki. Niektóre cerkwie wciąż działają, część została zamieniona na innego rodzaju obiekty i tylko czasem półokrągła absyda przypomina, że tu był kiedyś kościół:
Warto zajrzeć do katedry pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny i znajdującego się w jej pomieszczeniach Muzeum Ikon Onufrego, XVI-wiecznego twórcę ikon i fresków. Najważniejszym zabytkiem jest tam oryginalny ikonostas z 1807 roku, misternie rzeźbiony:
Pozostałe fragmenty twierdzy są mniej lub bardziej zniszczone, ale wygląda to wszystko bardzo malowniczo:
Doskonale zachowana niewielka cerkiew św. Trójcy (Kisha e Shën Triadhës) z XIV w. jest malowniczo położona na zboczu, warto do niej zejść. Niestety freski wewnątrz są w kiepskim stanie:
Taką sympatyczną ścieżką ze schodkami zeszliśmy do punktu widokowego, zrobiłam zdjęcie Goricy za rzeką, z oboma mostami i drugiego brzegu rzeki z całym centrum i tak zakończyliśmy pobyt na zamkowym wzgórzu:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz