Jeśli z Piazza Maggiore skierujemy się na południe wzdłuż wschodniego boku bazyliki Petroniusza, dotrzemy do jednego z najpiękniejszych budynków Bolonii, Palazzo dell'Archiginnasio. Pochodzi z XVI wieku i przez kilkaset lat był głównym budynkiem Uniwersytetu Bolońskiego. Zabudowania otaczają niezwykle reprezentacyjny dziedziniec:
Ściany pod krużgankami oraz na klatce schodowej pokrywają freski, a także oryginalne herby wykładowców i studentów. Podobno jest ich ok. 6 tysięcy, w tym również polskie:
Na piętrze mieści się słynny Teatr Anatomiczny, ale niestety nie udało nam się go obejrzeć.
W 1879 roku zainaugurowano w tym budynku działalność Akademii Historii i Literatury Polskiej i Słowiańskiej. Pierwsza taka akademia istniała w innej dzielnicy, przy ulicy Zamboni, gdzie wisi tablica pamiątkowa:
Plac przed Archiginnasio nosi imię Galvaniego - fizyka, lekarza i fizjologa, profesora Uniwersytetu Bolońskiego od 1763 roku. Stoi tam również pomnik uczonego. Uznałam, że nie wypada mi przejść obojętnie obok "bratniej duszy", więc się uwieczniłam na tle:
Przy tej okazji wspomnę jeszcze o kolejnym bolońskim placu - Minghetti, który jest położony ok. 150 m dalej na wschód. Odwiedziliśmy go przy innej okazji, ale że też znajduje się w południowej części Starego Miasta, postanowiłam pokazać go teraz. Szczególnie spodobał mi się biały budynek Casa di Risparmio, powstały w XIX wieku:
Jeżeli idąc dalej na południe skręcimy nieco w lewo do Via Garibaldi, dojdziemy do Bazyliki San Domenico, jednej z najważniejszych świątyń Bolonii i miejsca spoczynku św. Dominika. Możemy tu zobaczyć dzieła sztuki największych artystów takich jak: Giunta i Nicola Pisano, Arnolfo di Cambio, Niccolò dell'Arca, Iacopo da Bologna, Guido Reni, Guercino, Filippino Lippi i Michała Anioła.
Na placu przed bazyliką stoją dwie kolumny z kamienia i brązu, jedna z figurą św. Dominika, druga - Matki Boskiej Różańcowej, z 1632 roku, autorstwa Guido Reni, która została ufundowana w celu upamiętnienia końca epidemii dżumy. Obok znajdują się pozostałości cmentarza, miedzy innymi grób Rolandino de 'Passeggeri (1305):
Romańska fasada z piękną rozetą pochodzi z roku 1240:
17 października 1251 r. świątynia została konsekrowana przez papieża Innocentego IV. Z tej też okazji ufundował on Cudowny Krucyfiks autorstwa Giunta Pisano:
Budowa bazyliki trwała dość długo, większość bocznych kaplic powstała dopiero w XV wieku. Na przestrzeni wieków kościół podlegał ciągłej rozbudowie. Ufundowano dzwonnicę i nowe kaplice. Ostatecznie gotycko - romańskie wnętrze przebudowano w wieku XVIII w stylu barokowym:
Spośród wszystkich pięknych kaplic dwie zasługują na szczególną uwagę. Pierwsza i najważniejsza z nich, to oczywiście Kaplica Św. Dominika. Została zaprojektowana w XVII wieku przez architekta Floriano Ambrosini w stylu barokowym i zastąpiła pierwotną, gotycką z XIII wieku, która mieściła szczątki świętego od 1233. Fresk w absydzie przedstawia "Chwałę św. Dominika" Guido Reni (1613 – 1615). Siedem rzeźb umieszczonych w tylnych niszach ściennych symbolizuje trzy cnoty teologiczne i cztery cnoty kardynalne. Najważniejszy obiekt kaplicy to Arca di San Domenico, kunsztownie wykonany sarkofag z rzeźbami Arnolfo di Cambio oraz Nicola Pisano i uczniów z jego pracowni, z późniejszymi elementami Niccolò dell'Arca i młodego Michała Anioła (to m. in. ten anioł widoczny na trzecim zdjęciu, na dole z prawej strony):
Z tyłu, we wnęce arki, stoi piękny relikwiarz Jacopo Roseto z Bolonii (1383 r.), w którym umieszczono głowę świętego (reszta spoczywa w sarkofagu):
Druga ważna kaplica to Capella di Rosario, czyli Kaplica Różańcowa, z XVI wieku. Znajduje się w niej ołtarz z obrazem Matki Boskiej Różańcowej, a także organy, na których ćwiczył młody Wolfgang Amadeusz Mozart, kiedy studiował w Accademia Filarmonica w Bolonii:
Na tym zakończę spacer po południowej części bolońskiej starówki, reszta pojawi się w kolejnych notkach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz