Nowożytna historia Rimini jest równie bogata, jak ta z czasów rzymskich. Nie będę jej jednak szczegółowa analizować, a zajmę się tylko tym, co ważne dla zwiedzających.
Od 538 r. n.e. miasto zostało włączone do Bizancjum, a w roku 1528 do Państwa Kościelnego i wraz z nim w 1860 r. weszło w skład Królestwa Włoskiego. W miejscowych kronikach od XII wieku przy każdej okazji pojawia się ród właścicieli ziemskich Malatesta, który w XIII i XIV wieku stał się główną rodziną Rimini. Jego władza szybko się umacniała, a we wszystkich pobliskich miejscowościach powstawały kolejne zamki i twierdze, co już zauważyłam w Cesenie. Z tego okresu pochodzą takie zabytki Rimini, jak pałace komunalne, kościół San Giovanni Evangelista, oraz część starej katedry Santa Colomba.
W XV w. kolejny Malatesta - Sigismondo Pandolfo - zasłynął jako główny mecenas miasta. Wprowadził na dwór poetów, muzyków, literatów, artystów oraz wielu architektów i rzeźbiarzy. Począwszy od 1450 r. przy ich pomocy przystąpił do budowy świątyni na wzór Panteonu, która miała stać się mauzoleum dla niego i jego aktualnej kochanki, a później żony - Isotty. Dotąd miejscem grobowym rodu Malatestów był niewielki kościółek Santa Maria in Trivio (Matki Boskiej trzech ulic), pochodzący z IX wieku. Za pozwoleniem Papieża Mikołaja V, Sigismondo Malatesta postanowił na ten cel przeznaczyć stary kościół Św. Franciszka. Pierwotna gotycka świątynia franciszkańska powstała już w XIII w. Kościółek posiadał tylko jedną nawę bez kaplic bocznych i zakończony był trzema kaplicami frontalnymi udekorowanymi przez Giotta. Z całości prac Giotta w obecnym kościele zachował się tylko namalowany na drewnie Krucyfiks:
Na poprzedniej strukturze zbudowano nową budowlę, zwaną dziś Tempio Malatestiano. Projekt fasady powierzono Leonowi Battiście Albertiemu, a Matteo de Pasti i rzeźbiarz Agostino di Duccio otrzymali zadanie wykończenia wnętrz. W pewnym momencie jednak prace przerwano z powodu braku funduszy. Nie wykonano między innymi planowanego zwieńczenia kościoła nad absydą okrągłą kopułą, wzorowaną na kopule Brunelleschiego. Papież Pius II, zbulwersowany niedokończoną budową oraz pogańskim wyglądem świątyni, ekskomunikował Sigismonda. Po śmierci Malatesty kościół ponownie przejęli Franciszkanie. Chociaż nigdy nie został ukończony, dziś pełni funkcję katedry.
"Sakrarium" Malatesty jest dziś jednym z najciekawszych przykładów renesansowej architektury Włoch. Boki świątyni nawiązują do przęseł mostu Tyberiusza, natomiast czołowa fasada - do antycznego łuku Arco D'Augusto. Marmurowe płyty fasady pochodzą z kościoła S. Appollinare in Classe w Rawennie i z miasta Fano, które Malatesta po prostu zagrabił po wygranej bitwie o władzę. Tylna część katedry jest wykonana z czerwonej cegły, niczym nie pokrytej:
W kaplicy św. Zygmunta, patrona żołnierzy, dużą wartość artystyczną prezentuje fresk Piera Della Franceski, przedstawiający Malatestę, klęczącego przed świętym:
Warte wzmianki są również: liczne figurki aniołów stojących, grających, tańczących, fikających koziołki, bawiących się; ponadto Kaplica Piety (lub Matki Boskiej Wodnej) w górnej części łuk przodków, gdzie Sigismondo chciał pochować relikwie swoich rodziców i potomków, Kaplica Aniołów, zwana też Kaplicą Isotty, która w tym miejscu jest pochowana:
Naprzeciwko katedry znajduje się prefektura urzędu miejskiego:
Do świątyni Malatesty można łatwo trafić z dworca kolejowego, przy którym staje również większość autobusów komunikacji miejskiej. Idziemy ulicą Dante Aligheri, która przechodzi potem w Via IV Novembre. Ze świątyni z kolei ta sama ulica wyprowadzi nas dalej na dawne forum rzymskie. Jest to pierwszy z dwóch ważnych placów Rimini (oba pretendują do miana głównego), dziś zwany Piazza Tre Martiri. Było to serce miasta już od jego założenia w czasach rzymskich, a dziś jest największym placem. Natomiast ten drugi, Piazza Cavour, być może późno-rzymski, stał się centrum życia handlowego, politycznego i administracyjnego miasta we wczesnym średniowieczu i pozostaje nim do dziś.
Nazwa placu Trzech Męczenników (Tre Martiri) wiąże się z najnowszą historią - tragicznymi wydarzeniami wojennymi, upamiętniając osoby trzech partyzantów - męczenników, powieszonych 16 sierpnia 1944 r. W średniowieczu plac pełnił funkcję targu, bywał też sceną turniejów rycerskich, pokazów i publicznych ceremonii związanych również z rodziną Malatestów. Dziś po starożytnej zabudowie "Foro" nie pozostał żaden ślad, podobnie jak po niektórych budowlach średniowiecznych, n.p. trzech kościołach: St George, St Michael, Sant'Innocenza. Plac jest zresztą obecnie znacznie mniejszy, niż dawniej. Część zmian wiązała się ze skutkami trzęsień ziemi, inne - ze zniszczeniami z okresu II wojny światowej.
W 1547 r. na miejscu jednego ze starszych budynków zbudowano obiekt z Torre dell'Orologio (Wieżą Zegarową), na którym umieszczono później tablicę poległych:
Południowo - wschodnia pierzeja charakteryzuje się unikalnym kształtem wygiętych łukowato frontów kamienic z okresu gotyku i renesansu, z szeregiem kolumn:
Na placu stoi zabytkowa kaplica - ośmiokątne Tempietto św. Antoniego Padewskiego, powstałe w 1518 roku dla upamiętnienia "cudu muła" z r. 1223 (zwierzę uklękło przed figurą świętego), a następnie odbudowane po trzęsieniu ziemi, które miało miejsce w 1672. Za kaplicą widać kościół św Franciszka z Paoli, który stanął tu w latach 1963-64 na szczątkach barokowego kościoła, zrównanego z ziemią podczas II wojny światowej:
Z Piazza Tre Martiri na Piazza Cavour przejdziemy za pomnikiem Cezara ulicą Corso d'Augusto:
Piazza Cavour otaczają zabytkowe budynki. Pierwszy z nich to Palazzo dell'Arengo (dawniej Palatium communis), majestatyczny budynek w stylu romańsko - gotyckim z podcieniami na parterze. W późnym średniowieczu zbierała się tu rada miasta Rimini. Pałac został wzniesiony przez burmistrza Rimini, Mario de Caronesi, w 1204 r. Budynek wyposażony jest również w dzwonnicę, pierwotnie wykorzystywaną jako miejsce odosobnienia (na drugim zdjęciu ten z lewej):
W 1334 roku u jego lewego boku została wzniesiona rezydencja burmistrza - Palazzo del Podestá z otwartą loggią w parterze. Wejście było podkreślone łukiem z symbolami nowych władców, rodu Malatesta:
W połowie XVI wieku w narożniku placu rozpoczęto prace nad budynkiem znanym jako Palazzo Garampi. Ukończony w 1583 r. jako siedziba administracyjna, dziś jest nadal budynkiem ratusza. Trzęsienie ziemi w 1672 r. spowodowało poważne zniszczenie pałacu, po którym Francesco Garampi w 1681 r. przeprowadził gruntowną renowację:
La Pescheria to dawny targ rybny według projektu Francesco Buonamiciego, otwarty w 1747 r., dziś za dnia pełni funkcję rynku kwiatów, a wieczorem zmienia się w miejsce spotkań młodzieży:
Najmłodszym budynkiem Piazza Cavour jest Teatr Miejski (od 1947 r. Teatro Galli), którego budowa rozpoczęła się w 1843 roku, a otwarty został w roku 1857. Projekt (1841-43) nosi podpis Luigiego Polettiego, architekta i inżyniera państwa papieskiego. Początkowo funkcjonowała nazwa "Teatro Nuovo", od 1859 roku "Teatro Vittorio Emanuele II". Dopiero później nadano tytuł Teatro Galli:
W centrum placu widzimy pomnik papieża Pawła V z 1614 r., a obok niego Fontannę Della Pigna, podziwianą i opisywaną przez Leonarda da Vinci w 1502 roku, która została odnowiona w 1543 roku. Na górze umieszczony był posąg świętego Pawła, w dziewiętnastym wieku zastąpiony szyszką, skąd bierze się nazwa "Pigna":
Jeżeli z Piazza Cavour pójdziemy obok teatru w lewo w ulicę Via Cairoli, od razu zobaczymy potężną bryłę romańsko - gotyckiego kościoła świętych Augustyna i Jana Ewangelisty (Sant'Agostino e San Giovanni Evangelista) wraz z cenną, gotycką dzwonnicą. Przylega do niego budynek klasztorny, mieszczący dziś siedziby kilku instytucji kulturalnych. Kościół jest jednym z najstarszych istniejących do dziś obiektów w Rimini. Budowę rozpoczęto w roku 1069. Od XIII wieku swoją siedzibę mieli tu augustianie, a ponadto na przełomie XVIII i XIX w. kościół przez 11 lat pełnił funkcję katedry. Wnętrze zdobią XIV - wieczne freski:
Wspominany już wcześniej Sigismondo Malatesta zlecił też budowę ogromnego Castello Sismondo, które jest warte obejrzenia, choćby tylko z zewnątrz. Położone jest poza ścisłym centrum miasta, ale niezbyt daleko od Piazza Cavour i kościoła Sant'Agostino e San Giovanni Evangelista, więc można połączyć oglądanie tych trzech miejsc:
Spod Castello możemy przejść się ulicą Verdiego lub z powrotem przez Piazza Cavour do Muzeum Miejskiego, znajdującego się na terenie dawnego klasztoru jezuitów tuż obok Domu Chirurga. Do klasztoru przylega kościół św. Franciszka Ksawerego z r. 1719-21, zwany także "Suffragio", z charakterystyczną ceglaną fasadą:
W pobliżu Piazza Cavour, w stronę mostu Tyberiusza, jest jeszcze jeden ciekawy kościół, pod wezwaniem Santa Maria in Corte albo dei Servi, pochodzący z XIV wieku, a przebudowany przez bolońskiego architekta Gaetano Steganiego w wieku XVIII. Fasada została zmieniona według projektu inżyniera Giuseppe Urbaniego w 1894 roku:
Na zakończenie Pallazzo Valloni, budynek o historii co najmniej 230-letniej. W 1920 roku otwarto tu kino Cinema Fulgor, w którym Fellini jako mały chłopiec zobaczył swój pierwszy film i do którego chadzał potem wielokrotnie. Fulgor pojawia się w jego filmie "Amarcord" i "Rzym", a dziś mieści Muzeum Felliniego:
I jeszcze kilka obrazków, których nie miałam do czego podczepić:
Trochę może przesadziłam, ale teraz to już naprawdę koniec notek o Rimini. Do opisania pozostała mi już tylko Rawenna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz