Piątego dnia naszej wycieczki odwiedziliśmy Šibenik, położony 20 km od naszego hotelu. Miasto jest wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Atrakcyjne jest już samo jego położenie, bo otacza sobą zatokę, którą tworzy ujście rzeki Krka do Adriatyku. Zwiedzanie rozpoczęliśmy przy porcie, skąd przeszliśmy obok klasztoru franciszkanów, nowoczesnej fontanny i przedziwnych budynków w stylu socjalistycznym, nieudolnie wkomponowanych w historyczną zabudowę, albo odwrotnie - wykorzystujących do ozdoby stare fragmenty, aż dotarliśmy do serca starówki:
Dalej wędrowaliśmy wąskimi, klimatycznymi uliczkami, mijając po drodze średniowieczny kościół i klasztor św. Wawrzyńca:
A teraz kilka zdań o historii miasta. Po raz pierwszy nazwa Szybenik pojawia się w 1066 r. w statucie króla chorwackiego Petara Krešimira IV. W przeciwieństwie do innych miast w Dalmacji, założonych przez Ilirów, Greków czy Rzymian, Szybenik jest najstarszym miastem rodowym Chorwatów nad Adriatykiem. Średniowieczni mieszkańcy wywodzili nazwę swojego miasta od chorwackiego słowa "šiba" oznaczającego elementy opasującej miasto palisady. W niektórych dokumentach pojawia się też nazwa Sibinicum. Według części badaczy pierwotnie oznaczała ona las porastający okolice miasta.
Miasto, podobnie jak pozostała część Dalmacji, opierało się Wenecji do 1412 r. Pod koniec XV wieku imperium osmańskie próbowało je zdobyć, jednak nigdy się to nie udało. W XVI w. zbudowano Fortecę Św. Mikołaja, a w wieku XVII wzmocniono obronność miasta budując dodatkowo Fortecę św. Jana i Šubićevaca. Niestety do żadnej z fortec nie zdążyliśmy podejść, plan na ten dzień był wyjątkowo (?) napiety.
Spacery po wąskich uliczkach zabytkowych dzielnic to zawsze duża przyjemność. Tak było i tym razem, gdy kolejne uliczki prowadziły nas do najważniejszego w Szybeniku obiektu, czyli katedry św. Jakuba:
Piękna renesansowa katedra św. Jakuba z XV/XVI w. znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Eksperci tej organizacji uznali, że jest to "unikatowa i wyjątkowa budowla, w której z powodzeniem połączono elementy gotyckie i renesansowe". Katedra słynie przede wszystkim z faktu, że została zbudowana wyłącznie z kamienia, bez użycia jakichkolwiek innych materiałów murarskich.
Pierwsi architekci: Francesco di Giacomo, Antonio Di Pierpaolo Busato i Lorenzo Pincino pochodzili z Wenecji i działali do roku 1440. Na skutek problemów finansowych prace wstrzymano na około rok, po czym zatrudniono mistrza Giorgio da Sebenico (Juraj Dalmatinac), którego wizja na trwałe odcisnęła się na wyglądzie katedry. Kolejnym kierownikiem prac został Niccolò di Giovanni Fiorentino, który dokończył fasadę, prezbiterium oraz, kierując się wskazówkami poprzednika, zbudował wspaniałą ośmiokątną kopułę. Następni architekci dokonali już tylko niewielkich zmian. Całość konsekrowano w roku 1555. Uwagę zwracają bogate zdobienia fasady i portali, mnóstwo pięknych rzeźb i innych detali, np. w portalu lewej nawy figury Adama i Ewy oraz rzeźby lwów. Zdaniem badaczy lwy mogą pochodzić ze starszego romańskiego kościoła lub powstały podczas pierwszego etapu wznoszenia katedry:
Również wnętrze prezentuje się imponująco:
Prawdziwym arcydziełem sztuki rzeźbiarskiej późnego średniowiecza jest baptysterium z chrzcielnicą Giorgia da Sebenico (Juraja Dalmatinca). Znajdziemy tam liczne rzeźby świętych ze Starego i Nowego Testamentu. W centralnym punkcie, tuż nad misą chrzcielną, artysta wyrzeźbił Boga Ojca z Duchem Świętym w otoczeniu aniołów:
Na Placu Republiki Chorwackiej, przylegającym do katedry, stoi renesansowy ratusz miejski (Gradska Loggia). Budynek został zniszczony podczas alianckich nalotów w czasie drugiej wojny światowej, a następnie odbudowany, w sposób raczej dość nowatorski ;-) Dalej za katedrą znajduje się kościół św. Barbary (Crkveni muzej sv. Barbare, ul. kralja Tomislava 19), który dziś mieści muzeum sztuki sakralnej. Pomnik Juraja Dalmatinca, głównego architekta i budowniczego katedry (oraz wielu innych wspaniałych budowli w różnych miastach Chorwacji), stoi na prawo od katedry:
W drodze powrotnej minęliśmy jeszcze kościół Gospa van Grada oraz pomnik św. Franciszka, po czym ruszyliśmy dalej:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz