Spacer wśród wąskich zaułków Mdiny był prawdziwą przyjemnością. Wracałyśmy od Bastionu inną drogą, wzdłuż zachodniego brzegu, żeby zamknąć kółeczko. Mijałyśmy Muzeum Rycerzy Maltańskich (z wejścia do środka zrezygnowałyśmy, z braku czasu oczywiście), "instagramowe" Blue Mdina Door i Piazza Mesquita z fontanną. To kolejne miejsce, które wystąpiło w serialu "Gra o tron" - tu właśnie znajdowało się wejście do przybytku Petyra Baelisha:
A tu różne inne uliczki i zakamarki po drodze:
Pora była wrócić w rejon głównej ulicy Triq IL Villegaignon i skręcić na Plac Katedralny (Pjazza San Pawl). Zamierzałyśmy kupić bilet do katedry, który uprawnia także do zwiedzania Muzeum Katedralnego (ang. Mdina Cathedral Museum), położonego naprzeciwko, w zabytkowym pałacu dawnego seminarium. Bilet kosztuje 10 € (ulgowy 8 €), oba obiekty są otwarte w dni powszednie w godzinach 9:30 – 16:30, a w niedziele 15:00 – 17:00. Na placu warto zwrócić uwagę na jeszcze jeden z budynków - wzniesiony w stylu neogotyckim Casa Gourgion. Jego projektantem był znany maltański architekt Andrea Vassallo:
Barokową katedrę świętego Pawła (malt. Il-Katidral Metropolitan ta’ San Pawl) z przełomu XVII i XVIII w. zaprojektował pochodzący z Malty architekt Lorenzo Gafa, twórca około 20 barokowych świątyń na Malcie i Gozo. Budowlę wzniesiono zaledwie w 9 lat (1696–1705). Pośpiech wymusiło niemal całkowite zniszczenie średniowiecznej katedry w 1693 roku podczas silnego trzęsienia ziemi, które miało epicentrum na Sycylii. Na obu wieżach zainstalowano po zegarze. Jeden z nich wskazuje godzinę oraz minutę, a drugi służy jako kalendarz. Dwa wskazujące różną godzinę zegary (tylko jeden poprawną) są często spotykane na Malcie - według lokalnej tradycji chciano tym zmylić diabła, aby nie wiedział, kiedy dokładnie odbywa się msza święta:
Podłogę pokrywają kolorowe memoriały i grobowce z marmuru, a boczne kaplice i sklepienie nawy głównej ozdabiają freski oraz obrazy, z których część powstała w pracowni Mattia Pretiego:
Muzeum katedralne uważane jest za jedno z najciekawszych muzeów kościelnych w Europie, posiada bardzo bogate zbiory z wieloma różnymi historycznymi kolekcjami (m.in. przedmiotami liturgicznymi, obrazami, meblami czy pięknie zdobionymi księgami i manuskryptami). Mieści się w barokowym pałacu z pierwszej połowy XVIII wieku, pięknym niczym rezydencje najbogatszych maltańskich rodów:
Najbardziej zaskakująca była dla mnie sala, zawierająca kilkadziesiąt drzeworytów pochodzącego z Norymbergi Albrechta Durera (1471 - 1528), najsłynniejszego artysty renesansu w Europie Północnej. Ich ofiarodawcą był hrabia Saverio Marchese (1757-1833), nie tylko znawca i kolekcjoner sztuki, ale również intelektualista, który studiował historię sztuki, poezję, archeologię i język maltański. Wiedziałam wcześniej o istnieniu kolekcji, nie przypuszczałam jednak, że jest aż tak bogata:
Na zakończenie trafiłyśmy na sympatyczny zakątek na końcu Triq Inguanez. Jest tam plac, którego boki stanowią dwa piękne budynki. Pierwszy to Corte Capitanale, który dawniej był sądem, natomiast obecnie pełni funkcję ratusza. Został zaprojektowany przez Charlesa François de Mandion i zbudowany na początku XVIII wieku na tyłach Pałacu Vilhena, czyli oficjalnej rezydencji Wielkiego Mistrza. Jego fasada posiada drzwi, obramowane kolumnami podtrzymującymi centralny balkon z figurami przedstawiającymi Miłosierdzie i Sprawiedliwość:
Drugi budynek to loggia z podcieniami, znana jako Herald's Loggia, z której heroldowie ogłaszali ludności dekrety miejskie. Jest nieco starsza od budynku sądu i uważa się, że pochodzi z XVII wieku:
Na tym spacer kończymy, ale dzień obfitował również w inne atrakcje i o nich będą następne wpisy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz