Pozostały do opisania jeszcze najważniejsze kościoły Treviso. Zwiedzaliśmy je ostatniego dnia w ramach spaceru, który prowadził od hotelu przez różne ciekawe miejsca, przedstawione częściowo w poprzednich notkach. Punktami skrajnymi, wyznaczającymi obrys tego okrążenia, były te cztery świątynie, zwiedzanie dokładnie w takiej kolejności.
1. Masywny ceglany kościół San Nicolò z potrójną absydą i wąskimi oknami należy do głównych budynków włoskiego gotyku. Został zbudowany w XIII i XIV wieku w południowo - zachodniej części Starego Miasta. Freski na potężnych okrągłych filarach zostały stworzone przez Tommaso da Modena i jego uczniów w XIV w., natomiast sam mistrz namalował portret San Girolamo, tego w kapeluszu i z brodą:
W sąsiednim klasztorze obecnie znajduje się seminarium diecezjalne. Kompletnie nie rozumiem, dlaczego go nie obejrzałam. Na ogół nie omijam żadnej możliwości spędzenia paru chwil na klasztornych krużgankach, a pominęłam te, które są wyjątkowo rozbudowane i piękne. W dodatku w Sali Kapituły jest do obejrzenia fresk z XIII wieku, przedstawiający Ukrzyżowanie oraz pochodzący z XIV wieku cykl czterdziestu portretów dominikanów, które namalował Tomasso da Modena. Wśród nich ciekawostką jest fresk, przedstawiający kardynała Huguesa de Saint-Chera, który żył około 100 lat wcześniej. Jest to podobno pierwsze przedstawienie osoby w parze okularów w całej historii sztuki. Jeszcze jedno zadanie na następną wizytę w Treviso?
2. Ulica Via Angelo Garbrizza prowadzi do Piazza Duomo, gdzie stoi majestatyczna katedra San Pietro z siedmioma kopułami. Zbudowano ją w XV i XVI w. na miejscu starego kościoła romańskiego. w stylu neoklasycystycznym O jej średniowiecznym pochodzeniu świadczą dwa posągi lwów u podnóża schodów. Obok katedry znajduje się romańskie baptysterium z XII w.:
W katedrze mieści się szereg dzieł włoskich mistrzów. W Cappella del Sacramento znajdują się piękne rzeźby Pietro Lombardo z 1484 roku. Obraz ołtarzowy „Zwiastowanie” w Cappella Malchiostro jest autorstwa Tycjana (1517) i jest jednym z jego najlepszych dzieł. Na lewo od niego na ścianie widać fresk „Pokłon Trzech Króli” autorstwa Giovanniego de Sacchis Pordenone, który został zainspirowany Kaplicą Sykstyńską. Godna uwagi jest piękna romańska krypta:
3. San Francesco to kolejny kościół, który odwiedziliśmy. Zbudowano go na północno - wschodnich obrzeżach Starego Miasta. Pierwotny budynek pochodził z wieku XIII, potem był wielokrotnie przebudowywany. Słynie z dwóch powodów: znajdują się w nim freski autorstwa Tommaso da Modena (w pierwszej kaplicy po lewej stronie) i dwa grobowce - Pietra, syna Dantego (1364) oraz córki Petrarki (1384):
Tu już udało mi się zajrzeć do chiostro:
4. Ostatni z wielkiej czwórki, kościół Santa Maria Maggiore, zwany „Madona Granda”, zmieniał się na przestrzeni wieków. Jego narodziny sięgają, według tradycji, czasów ewangelizacji Treviso przez Św. Prosdokimusa z Padwy, ucznia św. Piotra, czyli I wieku n.e.. Pierwszy kościół w tym miejscu stanął na pozostałościach dawnej świątyni Izydy. Po kolejnych przebudowach kościół został zniszczony przez Węgrów w 899 roku i ponownie odbudowany w XI wieku.
Obecny wygląd kościoła zawdzięczamy kolejnej przebudowie w stylu późnego gotyku weneckiego, którą rozpoczęli kanonicy laterańscy w 1473 roku. Ceglany budynek, zbudowany na rzucie podłużnym, podzielony jest na trzy nawy. Posiada fasadę z pięcioma wieżyczkami (niszami) z istryjskiego kamienia, z kolumnami i łukami trójlistnymi, a także trzy portale wejściowe, z ościeżnicami również z kamienia istryjskiego, zwieńczone rozetami:
Późniejszy projekt budowy bastionów weneckich obejmował wzniesienie nowych, potężnych murów i w konsekwencji zburzenie tego sanktuarium, ale miejscowa ludność wystąpiła w jego obronie i prace przerwano po rozebraniu absydy. Dzięki temu ocalała cała część kościoła pomiędzy freskiem Madonny a fasadą.
Cudowna Madonna przechowywana jest pod małym XVII - wiecznym baldachimem. Freski wykonano pod koniec XIV wieku, prawdopodobnie poprzez retusz starszego, bizantyjskiego wizerunku. Autorstwo fresku "Madonna z Dzieciątkiem" przypisuje się malarzowi Tommaso da Modena:
W kościele znajduje się, widoczna na powyższym zdjęciu, kula z łańcuchami, do których San Girolamo Miani (oficer wenecki Hieronim Emiliani) był przywiązany podczas pobytu w więzieniu. W 1509 roku doznał w więzieniu uzdrowienia i nawrócenia. Założył zakon Somaskanów, pomagał opuszczonym dzieciom i ostatecznie został świętym.
Tu też mają piękne krużganki. Wchodzi się tam przez małe drzwi na początku prawej nawy:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz